Kiedy Steve Jobs po raz pierwszy pokazał światu wyświetlacz Retina podczas prezentacji nowego iPhone'a 4, to nowy produkt wywołał falę entuzjazmu. Po iPhonie 4 ten wyświetlacz pojawił się w nowych modelach iPada, MacBooka i iMaca. Jednak czym właściwie jest wyświetlacz Retina?

Retina to zastrzeżona marka Apple. Zasadniczo Apple może nadać dowolnemu wyświetlaczowi prefiks Retina, ale z jednym warunkiem. Sam Jobs powiedział podczas pamiątkowej prezentacji iPhone'a 4, że nowy wyświetlacz smartfona jest na tyle wyraźny, że nikt na świecie nie będzie mógł zobaczyć pojedynczych pikseli z odległości 25 cali. W samym iPhonie 4 gęstość pikseli wynosi 326 dpi. Jednak jeśli spojrzysz na przykład na gęstość pikseli w iPadzie i porównasz tę wartość z gęstością w iPhonie, możesz mieć pewne wątpliwości. Rzecz w tym, że w tabletach Apple gęstość pikseli na ekranie wynosi tylko 256 dpi. Dlaczego więc ten ekran ma również prefiks Retina? Czy Apple nas oszukuje?

Nie, Apple nas nie oszukuje. Chodzi o to, że aby otrzymać dekoder Retina, wystarczy, aby pojedynczy piksel był niewidoczny dla ludzkiego oka. Oznacza to, że mamy dwa bezpośrednie kryteria, które wpływają na to, czy widzimy pojedynczy piksel, czy nie: gęstość i odległość od ekranu do oczu. Dlatego im dalej od oczu trzymamy ekran, tym mniejsza jest potrzebna gęstość pikseli, aby piksele „zniknęły”. Innymi słowy, im większa przekątna ekranu, tym dalej trzymasz go od oczu i tym niższa gęstość pikseli jest wymagana, aby uzyskać tytuł Retina. To wszystko, sztuczka i bez oszustwa.

Jaka jest różnica między zwykłym wyświetlaczem a wyświetlaczem Retina?

W wyświetlaczach Retina inżynierowie Apple po prostu pobrali i podwoili liczbę pikseli w pionie i poziomie. W rezultacie ten wyświetlacz ma dwa razy więcej pikseli niż zwykły wyświetlacz. Jednak gdyby Apple ograniczyło się tylko do zwiększenia liczby pikseli, użytkownicy mieliby prawdziwe problemy. Faktem jest, że im więcej pikseli na ekranie, tym mniejsze będą elementy interfejsu. Apple nie byłby Apple, gdyby nie rozwiązał tego problemu. Inżynierowie rozwiązali więc problemy związane z miniaturyzacją, tworząc specjalny system HiDPI. Praca systemu jest tak prosta, jak to tylko możliwe: polega na wyskalowaniu elementów interfejsu do rozmiaru akceptowalnego dla naszych oczu. Głównym celem wyświetlaczy Retina jest wyostrzenie pikseli na ekranie. Zwłaszcza wyświetlacze Retina dobrze renderują tekst. Ze względu na dużą liczbę pikseli litery wyglądają gładko i ma się wrażenie, że czytasz naprawdę wysokiej jakości magazyn, a nie jakąś wersję pdf.

Wyświetlacze Retina są produkowane w fabrykach Sharp, LG i Samsung. Technologia Super AMOLED została po raz pierwszy wprowadzona w smartfonach Samsung Wave i Samsung Galaxy S, które zostały pokazane w 2010 roku przez WorldTelecom. Prefiks Super wskazuje, że jest to zmodyfikowana wersja zwykłego wyświetlacza AMOLED. Ulepszenia polegają na tym, że ekran dotykowy jest przyklejony bezpośrednio do matrycy, bez szczeliny powietrznej. Dzięki temu jasność wzrosła o 20%, zużycie energii spadło o 20%, a współczynnik odbicia światła słonecznego spadł o 80%.

Skrót AMOLED w tłumaczeniu oznacza „Aktywną matrycę na organicznych diodach elektroluminescencyjnych”. Porównując tego typu urządzenia, pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, są wskaźniki zużycia energii. Super AMOLED oparty jest na technologii PenTile firmy Samsung, która odpowiada za unikalny układ subpikseli. W rezultacie zmniejsza się zużycie energii. Biorąc pod uwagę, że diody OLED nie wymagają podświetlenia, a ciekłe kryształy same nie wytwarzają światła, Retina zużywa więcej energii.